تعداد مقالاتی که در زمینه موسیقی و معماری کار شده است، چندان زیاد نیست و علیرغم وجود پژوهش هایی در زمینه موسیقی، بیشتر آنها تمرکز خود را برروی وجوه اشتراک موسیقی و معماری به لحاظ حسی و محتوایی گذارده اند؛ و تعداد اندکی به بازخوانی همه جانبه این دو هنر که از بسیاری جهات و به گفته بزرگانی چون فیثاغورث، افلاطون و فارابی و ابوعلی سینا ماهیتی یکسان در بهره گیری از ریاضیات و هندسه در تبدیل کمیات (صوت و مصالح) به کیفیت دارند، پرداخته اند. از بین مطالعات انجام شده در این زمینه، شاخص ترین آنها کتاب حسام الدین سراج و مقاله ایشان، «ازگذر دل تا دل و زیبایی شناسی گام طبیعی است» (1390) که به اشتراکات موسیقی غربی و معماری پرداخته است؛ درحالی که موسیقی ایرانی ویژگی های خاص خود را دارد.
هدف اين پژوهش، تعبير عناصر موسيقي و معماري با زبان مشترک و پاسخ به اين سوال است که آيا آواهاي موسيقي، امکان تبديل شدن به فرم معماري را دارند؟ براي يافتن پاسخ، با بهره گيري از روش هاي تحقيق تفسيري- تاريخي و مطالعه موردي و جمع آوري اطلاعات به صورت کتابخانه اي و مصاحبه، ابتدا با تحليل ماهيت معماري و موسيقي، پارامترهاي سازنده هر يک شناسايي و سپس به صورت تطبيقي بررسي و اشتراکات بسياري در قواعد بنيادي شکل دهنده آنها مانند فواصل، کشش، بهره گيري از هندسه و رياضيات و همچنين به لحاظ مورفولوژي عواملي چون ريتم و بافت يافت گرديد؛ پس از يافتن 23 ويژگي در موسيقي که قابليت تعبير به زبان مشترک با معماري را داشت، به بازخواني نمونه هايي از معماري با زبان مشترک موسيقايي پرداخته شد و در نهايت، اين نتيجه حاصل گرديد که موسيقي مي تواند الگويي باشد در طراحي معماري، چرا که مضاف بر اشتراکاتي مذکور، هر دو با استفاده از اعداد و نسبت هاي کمي از مواد اوليه خود، صوت و مصالح، فضايي را خلق مي کند که ماهيتي کيفي دارد. درنتيجه، با شناخت فواصل و کشش به عنوان عناصر بنيادين موسيقي، با بهره گيري از اين عناصر فرمي بر اساس فرود، دستگاه شور طراحي گرديد.
فایل اصلی مقاله بصورت پی دی اف (PDF) را از لینک زیر دریافت نمایید..
دیدگاه های
موسیقی و معماریثبت دیدگاه